Voorstaan

Een hond die voorstaat toont zich met een hoge kophouding in de wind, volstrekt strak, gebiologeerd door wat hij ruikt en waar het vandaan komt. Vaak ook met één van de voorpoten licht opgetrokken. Hoe onbewegelijker, hoe zekerder de hond is van zijn zaak. Een hond die verwaaiing heeft en niet helemaal zeker is laat vaak een (licht) zwiepen van de staart zien.

“het gaat er om dat de hond zorgt dat het wild niet meer durft te rennen en nog niet gaat vliegen”.

Voorstaan is niet uitsluitend het op verwaaiing vinden van wild in een jachtveld. Ook het ‘vastzetten’ (arret) van het wild is een essentieel onderdeel van het voorstaan. We gebruiken de eigenschap van het veerwild om in eerste instantie te vluchten door weglopen, vervolgens zich (tegen de grond) drukken. Pas in het uiterste geval zal het wild opvliegen om zo alsnog te vluchten. Zoals een bekende keurmeester het stelde: “voorstaan is het zorgen dat wild niet meer loopt en net niet wegvliegt.”

Ras & Gezondheid